Hallo allemaal,

Het is weer een behoorlijke tijd geleden dat ik voor het laatst iets van mezelf heb laten horen. En dat beschouw ikzelf vooral als een goed teken. Ik heb het namelijk nog altijd ontzettend naar mijn zin hier in Oeganda. Ik kan mij iedere dag weer blijven fascineren over dit land en haar bijzondere cultuur.

Vandaag is het zondag 2 december, eerste advent. Wat vliegt de tijd! De knusse decembermaand is weer aangebroken. Voor mij een gek idee dat veel van jullie binnenkort Sinterklaas vieren en even later de kerstboom in huis halen. En dat in een waarschijnlijk koud en bewolkt Nederland. Hier is het nog altijd lekker warm, waardoor ik het gevoel heb dat ik een hele lange zomervakantie heb.

Wat het ziekenhuis betreft heb ik het nog steeds erg naar mijn zin. Maar alles gaat de laatste tijd wel op een erg traag tempo. Omdat het bijna kerst is, blijven mensen thuis om geld te besparen voor het kerstfeest. Pas wanneer mensen zich heel ziek voelen, komen ze naar het ziekenhuis. Er zijn dagen dat er letterlijk niemand op de OPD binnenkomt en dat er alleen een aantal zwangere vrouwen in het ziekenhuis komen voor de bevalling. Wat mij betreft niet de perfecte omstandigheden om mijn stage op een goede, volwaardige manier te behalen. Ik wil namelijk ook op een goede manier mijn examens kunnen maken. Dit houdt voor mij in dat mijn uitgevoerde praktijkexamens op een kritische manier beoordeeld worden. Iets wat hier, hoe goed de inzet van de verpleegkundigen in het ziekenhuis ook is, soms lastig te realiseren is.

Nadat ik aan het begin van vorige week een brief naar school heb gestuurd, heb ik afgelopen donderdag contact gehad met mijn docent. We hebben besloten dat ik hier de komende tijd blijf werken als vrijwilliger en dat ik, waar mogelijk een aantal opdrachten maak. Dit scheelt mij weer tijdens mijn volgende stage. Ik heb absoluut geen spijt dat ik naar Oeganda ben gekomen. Het is een ervaring voor de rest van mijn leven en ik leer er veel van. Zowel op verpleegkundig als persoonlijk gebied.

Het afgelopen weekend was ik in Jinja. Ik ben een aantal keren uiteten geweest met een groepje mensen van de opleiding social work, en gisteren heb ik met dezelfde groep het Sinterklaas dobbelspel gedaan. Ik hou ervan! Ik heb vorige week in Kampala een cadeautje gekocht en er een passend gedicht bij bedacht. En ik ben er dit jaar vroeg bij met het kerstdiner, want die is volgende week zaterdag in mijn favoriete hostel in deze stad.

Ik heb nog niet veel van de prachtige natuur van dit land gezien. Ik doe nu nog even rustig aan met mijn geld zodat ik aan het eind van deze periode nog een aantal prachtige natuurgebieden kan bezoeken.

Waarschijnlijk heb ik de volgende keer een uitgebreider verhaal voor jullie. Ik sluit mijn verhaal af met een aantal feitjes over Oeganda?.

• Het verkeer rijdt, net als in Engeland aan de verkeerde kant

En dat was even wennen voor iemand met het links is rechts, rechts is links probleem

• Het wordt iedere dag donker om 19.00 uur

Daarna is het te gevaarlijk om in het dorp de straat op te gaan.

• ‘’Goedemorgen’’ is in het Oegandees ‘’Wazusocha’’

Waarschijnlijk heb ik het verkeerd geschreven, maar dit is hoe je het uitspreekt: wazoesoootja. Klinkt als wat een zooitje.

• Overal staan bananenbomen

En daar wordt Matoke van gemaakt, een gerecht waar ik het in mijn vorige bericht over had.

• Patiënten worden verzorgd door familie

Dus ik hoef geen mensen te wassen, aan te kleden en eten te geven. En daar moest ik in het begin even aan wennen.

• 
  
• De nummers die ik hier bijna iedere dag luister zijn:

Some Other Summer van Roxette

King and Cross- Liam Howe Remix van Ásgeir

Binnenstebuiten van Blof

Het laatste nummer bevat een aantal woorden in het Swahilli. Hoewel deze taal amper wordt gesproken in Oeganda, vind ik het wel passend. Ik hoor immers amper verschil tussen het Luganda en het Swahilli.

Zo, dat was het weer. Bedankt voor jullie leuke berichten van de afgelopen tijd en tot snel!

Lieve groeten,

Luuk Jan