Leuke lezers,

Voordat ik aan mijn verhaal begin zet ik even een paar willekeurige feitjes over Oeganda op een rijtje:

• De eidooiers zijn kleurloos

Hier keek ik een beetje raar van op toen ik het voor het eerst zag. De eieren smaken echter hetzelfde als in Nederland.

• Mijn favoriete Oegandese gerecht heet een rolex

Nee, ik eet geen dure horloges. Het is namelijk een gebakken ei opgerold in een chapatti, een rare pannenkoek die oorspronkelijk uit India komt ?. ‘Rolex’ komt van het Engelse ‘rolled eggs’, vandaar.

• Avocado’s zijn spotgoedkoop

En ze schijnen erg gezond te zijn, dus ik prak iedere ochtend een halve op mijn geroosterde boterham.

• Kinderen zwaaien iedere dag naar mij en andere blanken

Tja, het maakt niet uit hoe vaak ik hun, en zij mij al hebben gezien. Iedere dag wordt er weer ‘’Bye Muzungu!’’ geroepen. En dat vol overgave. Soms achtervolgen ze mij zelfs ?. Ik weet niet wat die kinderen over blanken is verteld, maar heb je ooit een Europees kind dagen achter elkaar super enthousiast zien zwaaien en groeten als ze een volwassene tegenkwamen? Ik niet. Toch zijn die kids wel schattig hoor!

• Brood en yoghurt is gezoet

En dat is niet heel lekker. Gelukkig is er Nederlands brood te koop in Kampala. En dat ga ik komend weekend eens even proeven.

• De zon schijnt iedere dag recht op mijn kruin

De reden hiervoor is dat Oeganda midden op de evenaar ligt. Hierdoor schijnt de zon niet achter, maar bovenop mij. Om verbranding tegen te gaan draag ik vaak een pet of hoed.

• Er is geen één Oegandees die een broek met een kek printje draagt

In tegenstelling tot de toeristen, ik dus wel.

• Oegandezen drinken geen koffie

En dat in een land waar koffie in overvloed geproduceerd en verbouwd wordt. Ze drinken hier wel veel sterke, zwarte thee (Oegandees: chai) met één (of twee, drie) scheppen suiker erin.

• Het nationale gerecht is bananenprak

Oftewel: Matoke. En iedere Oegandees die ik spreek houdt ervan, ik niet.

• Er zijn meer jonge mensen dan ouderen

Het tegenovergestelde van vergrijzing dus.

• Het fruit is heerlijk

Vooral de passievruchten!

Goed, tot zover de feitjes. Ik ben de negende week alweer ingegaan en nadat ik vorige week even een paar dagen een dipje heb gehad vind ik het nu weer leuk. Ik geniet! Vorige week voelde ik mij een aantal dagen erg nutteloos. En hoewel ik iedere dag mijn best doe zoveel mogelijk in het ziekenhuis te kunnen betekenen, valt het niet te vergelijken met het werktempo in Nederland. Het klinkt misschien gek, maar er zijn momenten dat ik het lekker drukke werktempo van Nederland ontzettend mis. Daarbij kwam dat mijn broertje twee weken geleden jarig was en de wintertijd is ingegaan in Nederland, met als gevolg dat het hier in Oeganda twee uur later is dan in Nederland. Twee uur tijdsverschil is en lijkt niet veel, maar het kan wel eens lastig zijn wanneer ik even met thuis wil bellen.

Twee weken geleden zijn we in het weekend naar Jinja gegaan en hebben daar paardgereden. Ik was die zaterdagochtend ontwaakt met een borrelend gevoel in mijn maag van het heerlijke Indiase eten van de avond ervoor. Nadat we hadden ontbeten was het tijd geworden geld te gaan pinnen en de Boda-Boda te nemen naar de manege. Eenmaal aangekomen op de manege werden we hartelijk ontvangen door de Britse eigenaar. Nadat hij ons had verteld hoe we met een paard om moesten gaan, was het tijd op het paard te gaan zitten. Ik kreeg het paard met de ietwat verontrustende, maar tegelijkertijd geruststellende naam ‘Sudden comfort’ toegewezen.

Ik vind het op dat moment eerlijk gezegd maar eng, zo’n groot paard. Ontspannen zitten met je benen recht en je hakken naar beneden luidt het devies. Zowel voor- als achter ons rijden twee gidsen met ons mee. Al snel rijden we langzaam naar het dorpje Jeru, dat wit betekent. Omdat ik op een paard zit en er kinderen in gescheurde kleding naar ons zitten te zwaaien, krijg ik een beetje het gevoel dat ik Sinterklaas ben. We passeren verschillende straatjes en kleine dorpjes. Overal ruik ik de inmiddels typerende, weeïge geur van Matoke. Na een rit van zo’n twee uur rijden we nog een stukje langs de Nijl en komen we uiteindelijk weer aan bij de manege. Dit was geweldig! ’S Avonds zijn we naar een Halloweenfeest geweest vlakbij het hostel. Ik heb die middag mijn broertje beloofd een aantal drankjes op hem te drinken. En dat is heel goed gelukt!

Vorig weekend zijn we in het dorp gebleven want het was hospital day. Een feestdag voor al het personeel van het ziekenhuis, dus wij waren ook van harte uitgenodigd om te komen. We begonnen de dag met een lange kerkdienst van drie uur. Hierna werden er een aantal nieuwe huizen voor de personeelsleden van het ziekenhuis gezegend. Erg bijzonder om mee te maken. Die middag hebben we weer meegeholpen met het normale werk op de OPD.

De afgelopen week hebben we een aantal keren meegeholpen in het laboratorium. Hier wordt met behulp van veel verschillende bloedtesten ziekten opgespoord en onderzocht. Denk hierbij bijvoorbeeld aan malaria, HIV of sikkelcelanemie. Omdat voor veel onderzoeken bloed moet worden afgenomen, heb ik een aantal keren bloedgeprikt. Superleuk!

Aangezien we vorig weekend in het ziekenhuis hebben gewerkt, hebben we nu een lang weekend vrij in Kampala. We zijn eergistermiddag na stage eerst naar Jinja vertrokken om de bomberjacks bij de kleermaakster op te halen. Ze zijn erg goed gelukt! ’s Avonds hebben we samen met een aantal andere Nederlanders feestgevierd in een club om de hoek van het hostel. Na een nachtje in ons favoriete hostel te hebben doorgebracht, zijn we gisteren doorgereisd naar Kampala om daar twee dagen door te brengen. Vandaag hebben we gezwommen in een fijn zwembad. Morgen brengen we nog een bezoekje aan de markt en in de middag gaan we weer naar huis.

Heel veel liefs en knuffels uit het zonnige Oeganda!